Turgutreis’te Rize Yağmuru

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Haber İçeriği

Toggle

Dün (18.06.2025) Turgutreis sakinlerine inanılmaz bir akşam yaşatan iki güzel insanı, Şenol Morgül ve Emin Şir’i Karaffe Kafe’de ağırladık. 

Bendeniz gözü kara biri olarak önceki günden telefon edip işletmenin en büyük masasını bana ve davet edeceğim dostlarıma ayırmalarını istemiştim. İtiraf etmeliyim ki aldığım bu risk beni hafif hafif yokladı ama tam aksine, isabetli bir seçim yapmış olduğumu anlamam çok zaman almadı: masamız çarçabuk doldu ve hatta araya sıkıştırılacak iskemleler, olmadı ilave bir masa, daha ne yapılabilir kaygısına düştük.

Siparişler verilmeden önce çoktan yerlerine oturmuş, kitapları önlerinde imza atmaya hazır sanatçılarımız için kaşla göz arasında oluşmuş kuyruklarda bizler de yerimizi aldık. Şenol Morgül, baş parmağını kırmızı mürekkebe doymuş ıstampaya bastırıp bastırıp imza yerine kitabına parmak izini konduruyor, bir de üşenmeden soğuk damga basıyordu. Bu güzel ve alışılmadık ama aynı zamanda ironik devlet egemen vurgusunu da yaparken benim gözümde başka bir ustanın, güzelim abim Sezai Sarıoğlu’nun, renkli mürekkeplerle çizdiği motifler canlanmaz mı? Gelemediğini biliyordum ama yine de gözlerim sağı solu yoklamadan edemedi.

Yanımda götürdüğüm yeni kitabımdan iki tanesini hemen oracıkta imzalayıp Şenol Bey’e takdim ettim. Birini İstanbul’a gittiğinde Sezai abime vermeyi memnuniyetle kabul etti.

 Ben de ilk kitabı olan Hep O Şarkılar Geliyor Aklıma’yı imzalatıp hemen karşısında oturan Emin Şir’in sırasında yerimi aldım. Emin Bey’in önünde oldukça göz doyurucu bir kitap seçkisi vardı. Lütfen benim için siz seçin, dedim ve şu kadar param var diye de ekledim. Belki biraz ayıp oldu ama sürekli fiyatlar değişip durduğu için alım gücümün sınırlarını kestirmekte zorlanmıştım. Eksik olmasın, ilk şaşkınlığını attıktan sonra bana tam yedi kitap seçip verdi. Üçüncüsünden sonra imza atmaktan yorulunca, bunları da başka bir zaman imzalarım dedi. Eh, ne yapalım, özel indirim niyetine kabul ettim.

Asla kronolojik olmayan, heybemden çıkarttığım biçimde sıralayacağım Emin Şir ganimetlerimi aşağıda sergilemekten gurur duyarım:

Hayırlı Devrimler Uşağum!

Mümkün Aşklar Masalı

Ela Rosa

Yapayangın

Gölgem Mürekkep Lekesi

Kiraz Zamanı

Âh Ki

İmza işini de hallettikten sonra tekrar kocaman masamıza dönüp yerleştik ve nihayet buz gibi içeceklerimizi sipariş edip kendini karşıdaki irili ufaklı adaların kucağına teslim etmeye hazırlanan güneşin batışını izledik. Bu şekilde anlatıyorum ama izleme süremiz bir iki dakikayı geçmemiştir. Romantizmi de tadında bırakmak lazım, sonuçta güneş her gün bir yolunu bulup batıyor.

Buna karşın, karşımızda udunun akordunu tazeleyen Şenol Morgül ve yoldaşı Emin Şir varken güneşle hemhal olmaya pek istekli değildik. Akort işleri tamamlandı, repertuar defteri açıldı ve nihayet o çok sevdiğim sazlı sözlü şölen başladı. Emin Şir’in inanılmaz akıcılıkta dile getirdiği, çoğunlukla siyasi içerikli ve aynı zamanda buram buram Karadeniz kokan şiirlerle, Şenol Morgül’ün giriş taksimleri, çoğuna eşlik ettiğimiz şarkıları ve türküleriyle, havada uçuşan tatlı anılar -acı olanları imzalayıp mühürleyerek elimize tutuşturmuşlardı zaten-, üzerimize çiğ taneleri gibi yağan o güzelim öyküler, espriler derken saatlerin nasıl geçtiğini anlayamadık. Şu an bu satırları yazarken üzerimde dünden kalan tatlı bir burukluk var. Sanki İstanbul’a, oradan Karadeniz’e, oradan çocukluğuma ve bizim oraların, yağmuru eksik olmayan kumsallarına gitmişim gibi hissediyorum. Öyle ya, biz zaten ıslanmışız ıslanacağımız kadar…

Önümüzdeki yıl bu güzel insanların bizleri tekrar ziyaret etmelerini umuyor ve diliyorum.

Zerrin Oktay